اقامتگاه‌های غیرمجاز، جدای از مسائل اقتصادی منجر به آسیب اجتماعی شده‌اند
بازرس جامعه هتلداران ایران معتقد است که دولت برای ارتقای سطح آماری خود در زمینه ایجاد شغل برای مردم، سراغ خانه‌های روستایی در شهرستان‌ها رفته و به آنها مجوز کاربری به‌عنوان اقامتگاه داده است.
اسماعیل ناصری:
فریدون رئیسی دهکردی در گفت‌وگو با روزنامه «توریسم» عنوان کرد: با توجه به اینکه در بیشتر این خانه‌ها تعدادی بیکار وجود دارد، دولت به صرافت این افتاد که از این طریق آنها را در آمار کسانی که صاحب شغل شده‌اند، بیاورد. این کار در خیلی از استان‌ها از جمله استان چهارمحال‌وبختیاری به‌ویژه در شهرهای غیرمرکزی استان در حکم تیر خلاصی به هتل‌ها بود. وی که رئیس اتحادیه هتلداران چهارمحال‌وبختیاری هم هست، در مورد وضعیت هتل‌های این استان گفت: به‌جز هتل‌های مرکز استان که به دلیل موقعیت مرکزی‌اش معمولاً یک‌سری مهمان ویژه اعم از دولتی و غیردولتی دارد و در طول هفته پذیرای آنهاست، هتل‌های مابقی شهرستان‌ها مثل بروجن، کوهرنگ، لردگان و… خالی از مسافر است. اغلب این هتل‌ها زیر تعهد وام‌های سنگینی به بانک‌ها هستند که در حال حاضر امکان پرداختش را ندارند. آقای مونسان قول داده بودند در مورد حامل‌های انرژی با در نظر گرفتن قیمت‌های مخصوص، معافیت‌هایی برای این هتل‌ها در نظر بگیرند. این در حالی است که استان چهارمحال‌وبختیاری با همه زیبایی‌های بی‌نظیرش که نیازی به توضیح و تفسیر ندارد، به لحاظ گردشگری یک استان فصلی محسوب می‌شود که در فصل گردشگرپذیربودنش هم با مشکل کمبود مسافر روبه‌رو است، چه برسد به فصل کم‌رونق. الان من مدت‌هاست که مسافر ندارم.
رئیسی دهکردی دلیل فصلی‌بودن سفر را این‌طور توضیح داد: طبیعت در پاییز گرچه زیباست و این زیبایی خودش می‌تواند جاذبه سفر باشد اما به دلیل وجودنداشتن زیرساخت‌ها سفر به خیلی از مناطق کشور از جمله مناطقی چون چهارمحال‌وبختیاری در پاییز و زمستان دشوار است. با این وجود در سال‌های گذشته به نسبت شاهد رفت‌وآمدهایی بودیم اما امسال همان هم نیست. این به معنای آن نیست که اصلاً مسافر به این مناطق نمی‌آید. مسافر می‌آید اما به‌جای هتل به خانه‌های مسافر اعم از مجاز و غیرمجازش می‌رود. ما قوانین خاص خودمان را داریم و بسیاری از این خانه‌ها این ضوابط را ندارند، مثلاً ما از زوج‌ها شناسنامه می‌خواهیم اما در خیلی از آن خانه‌ها این مدرک مبنی‌بر محرمیت را نمی‌خواهند. بنابراین آنها جذب خانه‌های اجاره‌ای در شهرهای استان اعم از کوهرنگ و جاهای دیگر می‌شوند، چون در خیلی از آن خانه‌ها برای اجاره‌دادن نه‌تنها مدرکی نمی‌خواهند، بلکه حتی از آنها نمی‌پرسند که چه نسبتی با هم دارید. بگذریم از اینکه در خیلی از این خانه‌ها صاحب‌خانه و خانواده‌اش زندگی می‌کنند و مثلاً یک یا دو اتاق را هم به مسافران اجاره می‌دهند؛ آن‌هم بدون مدرک شناسایی. طبعاً این‌گونه بی‌بندوباری‌ها روی خود آن خانواده هم اثر می‌گذارد.
وی به شروع به‌کار معاون جدید گردشگری اشاره کرد و گفت: جناب آقای تیموری که خودشان سابقه کار در حوزه گردشگری در سازمان میراث‌فرهنگی را دارند، دست‌کم از این حُسن برخوردارند که از جای دیگری نیامده‌اند و از اعضای خانواده میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری محسوب می‌شوند. امیدوارم ایشان برای مشکلات بخش اقامتگاهی گردشگری هم تدابیری داشته باشند تا ثابت شود که انتخاب آقای مونسان، درست و مدبرانه بوده است. رئیس اتحادیه هتلداران چهارمحال‌وبختیاری در ادامه ابراز نارضایتی‌های خود از وضعیت هتلداری در آن استان، عنوان کرد: به نظرم، من و امثال من اگر عطای هتلداری را به لقایش ببخشیم و هتل‌هایمان را تعطیل کنیم، به نفعمان خواهد بود، چون کار ما در حال حاضر صرفه اقتصادی ندارد. تنها مسئله‌ای که مانع از این تصمیم می‌شود، این است که با تعطیل‌کردن هتل یک‌سری از کارکنان ماهر و نیمه‌حرفه‌ای ما بیکار می‌شوند و برای تسویه‌حساب باید به اداره کار بروند، در حالی که عده‌ای ناوارد که اصلاً با فنون مهمان‌داری آشنایی ندارند و متخصص نیستند، در قالب خانه‌های اجاره‌ای، کار پذیرش مسافر و مهمان را دست می‌گیرند و این، همان‌طور که گفتم، عواقب اجتماعی و اخلاقی بسیار بدی را در پی خواهد داشت. وی بر ضرورت جذب سرمایه‌گذاران ایرانیِ ساکن خارج از کشور برای مشارکت در حوزه‌های مختلف از جمله گردشگری تأکید کرد و گفت: امثال من که دوست دارند گوشه‌ای از این کشور را آباد کنند، در خارج از کشور کم نیستند. ما افراد متخصص و بیزنس‌من‌های کاربلد و سرشناس مختلفی داریم که تمایل زیادی برای سرمایه‌گذاری در ایران دارند. باید زمینه جذب آنها فراهم شود. من بارها با خیلی از آنها گفت‌وگو کرده‌ام و این میل و رغبت را در این افراد دیده‌ام. معتقدم اگر بستر را برای آنها فراهم کنیم، می‌توانیم به سرمایه‌گذاری در ایران ترغیبشان کنیم. البته من به آنها هم نقدهایی دارم که گاهی مطرح کرده‌ام، مثلاً در مهمانی‌هایی که در خارج از کشور و در محل سکونتشان می‌دهند. آنها در مهمانی‌هایشان که بیشتر با حال‌وهوای ایرانی برگزار می‌شود، معمولاً بیشتر دلتنگ ایران می‌شوند. اخیراً به یکی از آنها گفتم اگر همین‌طور که بعد از شنیدن یک قطعه موسیقی ایرانی عواطف میهن‌خواهانه‌ات سرشار می‌شود، چه خوب است که ثابت کنید و به همه نشان بدهید که چقدر ایران و مردمش را دوست دارید. به آنها پیشنهاد دادم که بیایند و در ایران کار کنند و به رونق اقتصاد کشورمان به‌ویژه صنعت گردشگری یاری برسانند. خیلی از آنها دوست دارند به ایران بیایند اما تضمین‌هایی از دولت ایران می‌خواهند. می‌گویند برای سرمایه‌ای که در قالب دلار، پوند و… به ایران می‌آوریم، تضمین و امنیت می‌خواهیم؛ طوری که بدانیم بعد از مدت پیش‌بینی‌شده، این سرمایه به ما باز خواهد گشت. جا دارد دولت آقای روحانی به این موضوع توجه کند و زمینه را برای استفاده از این افراد که هر کدام در یک کشور اروپایی یا آمریکایی به موفقیت‌آمیزترین شکل ممکن مشغول کار و تجارت هستند، فراهم کند؛ افرادی که نه‌تنها هیچ مشکلی برای کار در ایران ندارند، بلکه عاشقانه ایران را دوست دارند و آرزویشان سرمایه‌گذاری در کشورمان است. فقط تضمین‌های کوچکی برای همکاری از طرف دولت ایران می‌خواهند که امیدواریم موردتوجه قرار بگیرد.
The post appeared first on .
اقامتگاه‌های غیرمجاز، جدای از مسائل اقتصادی منجر به آسیب اجتماعی شده‌اند
بازرس جامعه هتلداران ایران معتقد است که دولت برای ارتقای سطح آماری خود در زمینه ایجاد شغل برای مردم، سراغ خانه‌های روستایی در شهرستان‌ها رفته و به آنها مجوز کاربری به‌عنوان اقامتگاه داده است.
اسماعیل ناصری:
فریدون رئیسی دهکردی در گفت‌وگو با روزنامه «توریسم» عنوان کرد: با توجه به اینکه در بیشتر این خانه‌ها تعدادی بیکار وجود دارد، دولت به صرافت این افتاد که از این طریق آنها را در آمار کسانی که صاحب شغل شده‌اند، بیاورد. این کار در خیلی از استان‌ها از جمله استان چهارمحال‌وبختیاری به‌ویژه در شهرهای غیرمرکزی استان در حکم تیر خلاصی به هتل‌ها بود. وی که رئیس اتحادیه هتلداران چهارمحال‌وبختیاری هم هست، در مورد وضعیت هتل‌های این استان گفت: به‌جز هتل‌های مرکز استان که به دلیل موقعیت مرکزی‌اش معمولاً یک‌سری مهمان ویژه اعم از دولتی و غیردولتی دارد و در طول هفته پذیرای آنهاست، هتل‌های مابقی شهرستان‌ها مثل بروجن، کوهرنگ، لردگان و… خالی از مسافر است. اغلب این هتل‌ها زیر تعهد وام‌های سنگینی به بانک‌ها هستند که در حال حاضر امکان پرداختش را ندارند. آقای مونسان قول داده بودند در مورد حامل‌های انرژی با در نظر گرفتن قیمت‌های مخصوص، معافیت‌هایی برای این هتل‌ها در نظر بگیرند. این در حالی است که استان چهارمحال‌وبختیاری با همه زیبایی‌های بی‌نظیرش که نیازی به توضیح و تفسیر ندارد، به لحاظ گردشگری یک استان فصلی محسوب می‌شود که در فصل گردشگرپذیربودنش هم با مشکل کمبود مسافر روبه‌رو است، چه برسد به فصل کم‌رونق. الان من مدت‌هاست که مسافر ندارم.
رئیسی دهکردی دلیل فصلی‌بودن سفر را این‌طور توضیح داد: طبیعت در پاییز گرچه زیباست و این زیبایی خودش می‌تواند جاذبه سفر باشد اما به دلیل وجودنداشتن زیرساخت‌ها سفر به خیلی از مناطق کشور از جمله مناطقی چون چهارمحال‌وبختیاری در پاییز و زمستان دشوار است. با این وجود در سال‌های گذشته به نسبت شاهد رفت‌وآمدهایی بودیم اما امسال همان هم نیست. این به معنای آن نیست که اصلاً مسافر به این مناطق نمی‌آید. مسافر می‌آید اما به‌جای هتل به خانه‌های مسافر اعم از مجاز و غیرمجازش می‌رود. ما قوانین خاص خودمان را داریم و بسیاری از این خانه‌ها این ضوابط را ندارند، مثلاً ما از زوج‌ها شناسنامه می‌خواهیم اما در خیلی از آن خانه‌ها این مدرک مبنی‌بر محرمیت را نمی‌خواهند. بنابراین آنها جذب خانه‌های اجاره‌ای در شهرهای استان اعم از کوهرنگ و جاهای دیگر می‌شوند، چون در خیلی از آن خانه‌ها برای اجاره‌دادن نه‌تنها مدرکی نمی‌خواهند، بلکه حتی از آنها نمی‌پرسند که چه نسبتی با هم دارید. بگذریم از اینکه در خیلی از این خانه‌ها صاحب‌خانه و خانواده‌اش زندگی می‌کنند و مثلاً یک یا دو اتاق را هم به مسافران اجاره می‌دهند؛ آن‌هم بدون مدرک شناسایی. طبعاً این‌گونه بی‌بندوباری‌ها روی خود آن خانواده هم اثر می‌گذارد.
وی به شروع به‌کار معاون جدید گردشگری اشاره کرد و گفت: جناب آقای تیموری که خودشان سابقه کار در حوزه گردشگری در سازمان میراث‌فرهنگی را دارند، دست‌کم از این حُسن برخوردارند که از جای دیگری نیامده‌اند و از اعضای خانواده میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری محسوب می‌شوند. امیدوارم ایشان برای مشکلات بخش اقامتگاهی گردشگری هم تدابیری داشته باشند تا ثابت شود که انتخاب آقای مونسان، درست و مدبرانه بوده است. رئیس اتحادیه هتلداران چهارمحال‌وبختیاری در ادامه ابراز نارضایتی‌های خود از وضعیت هتلداری در آن استان، عنوان کرد: به نظرم، من و امثال من اگر عطای هتلداری را به لقایش ببخشیم و هتل‌هایمان را تعطیل کنیم، به نفعمان خواهد بود، چون کار ما در حال حاضر صرفه اقتصادی ندارد. تنها مسئله‌ای که مانع از این تصمیم می‌شود، این است که با تعطیل‌کردن هتل یک‌سری از کارکنان ماهر و نیمه‌حرفه‌ای ما بیکار می‌شوند و برای تسویه‌حساب باید به اداره کار بروند، در حالی که عده‌ای ناوارد که اصلاً با فنون مهمان‌داری آشنایی ندارند و متخصص نیستند، در قالب خانه‌های اجاره‌ای، کار پذیرش مسافر و مهمان را دست می‌گیرند و این، همان‌طور که گفتم، عواقب اجتماعی و اخلاقی بسیار بدی را در پی خواهد داشت. وی بر ضرورت جذب سرمایه‌گذاران ایرانیِ ساکن خارج از کشور برای مشارکت در حوزه‌های مختلف از جمله گردشگری تأکید کرد و گفت: امثال من که دوست دارند گوشه‌ای از این کشور را آباد کنند، در خارج از کشور کم نیستند. ما افراد متخصص و بیزنس‌من‌های کاربلد و سرشناس مختلفی داریم که تمایل زیادی برای سرمایه‌گذاری در ایران دارند. باید زمینه جذب آنها فراهم شود. من بارها با خیلی از آنها گفت‌وگو کرده‌ام و این میل و رغبت را در این افراد دیده‌ام. معتقدم اگر بستر را برای آنها فراهم کنیم، می‌توانیم به سرمایه‌گذاری در ایران ترغیبشان کنیم. البته من به آنها هم نقدهایی دارم که گاهی مطرح کرده‌ام، مثلاً در مهمانی‌هایی که در خارج از کشور و در محل سکونتشان می‌دهند. آنها در مهمانی‌هایشان که بیشتر با حال‌وهوای ایرانی برگزار می‌شود، معمولاً بیشتر دلتنگ ایران می‌شوند. اخیراً به یکی از آنها گفتم اگر همین‌طور که بعد از شنیدن یک قطعه موسیقی ایرانی عواطف میهن‌خواهانه‌ات سرشار می‌شود، چه خوب است که ثابت کنید و به همه نشان بدهید که چقدر ایران و مردمش را دوست دارید. به آنها پیشنهاد دادم که بیایند و در ایران کار کنند و به رونق اقتصاد کشورمان به‌ویژه صنعت گردشگری یاری برسانند. خیلی از آنها دوست دارند به ایران بیایند اما تضمین‌هایی از دولت ایران می‌خواهند. می‌گویند برای سرمایه‌ای که در قالب دلار، پوند و… به ایران می‌آوریم، تضمین و امنیت می‌خواهیم؛ طوری که بدانیم بعد از مدت پیش‌بینی‌شده، این سرمایه به ما باز خواهد گشت. جا دارد دولت آقای روحانی به این موضوع توجه کند و زمینه را برای استفاده از این افراد که هر کدام در یک کشور اروپایی یا آمریکایی به موفقیت‌آمیزترین شکل ممکن مشغول کار و تجارت هستند، فراهم کند؛ افرادی که نه‌تنها هیچ مشکلی برای کار در ایران ندارند، بلکه عاشقانه ایران را دوست دارند و آرزویشان سرمایه‌گذاری در کشورمان است. فقط تضمین‌های کوچکی برای همکاری از طرف دولت ایران می‌خواهند که امیدواریم موردتوجه قرار بگیرد.
The post appeared first on .
اقامتگاه‌های غیرمجاز، جدای از مسائل اقتصادی منجر به آسیب اجتماعی شده‌اند